«Πωρωμένοι»
με το barbeque και το αντικολλητικό τηγάνι φαίνεται πως ήταν η άρχουσα
τάξη των Μυκηνών, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει αμερικανική μελέτη με βάση
ευρήματα από την περιοχή.
Στο
μικροσκόπιο βρέθηκαν σκεύη βρέθηκαν σε κέντρα του Μυκηναϊκού
Πολιτισμού, ο οποίος άκμασε την ύστερη Εποχή του Χαλκού μέχρι το 1200
π.Χ. Το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε σε ένα στρογγυλό πήλινο ταψί που
χρησιμοποιούνταν πιθανώς για την παρασκευή ψωμιού και σε έναν πήλινο
ορθογώνιο δίσκο, που ονομάστηκε «δίσκος για σουβλάκια».
Σε μια προσπάθεια να εξακριβώσει τις μαγειρικές τεχνικές των Μυκηναίων, η δρ. Julie Hruby από το πανεπιστήμιο Dartmouth κατασκεύασε δύο ταψιά και δύο δίσκους για σουβλάκια από πηλούς που μοιάζουν με τον άργιλο των ευρημάτων.
Όπως έδειξαν τα πειράματα, οι πήλινοι δίσκοι είχαν υπερβολικά μεγάλο πάχος για να επιτρέπουν τη μεταφορά θερμότητας και άφηναν τα χοιρινά σουβλάκια άψητα, πρόβλημα που… λύθηκε όταν τοποθετήθηκαν αναμμένα κάρβουνα μέσα στον δίσκο, μετατρέποντάς τον σε ψησταριά.
«Θα φανταζόμασταν αυτά τα αγγεία ως φορητές συσκευές ψησίματος. Ίσως χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά πικνίκ», είπε η δρ. Hruby, που παρουσίασε την μελέτη της στο συνέδριο του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αμερικής.
Όσον αφορά το στρογγυλό ταψί, ή τηγάνι, τα πειράματα έδειξαν ότι η ζύμη του ψωμιού κολλούσε πιο εύκολα στην επίπεδη πλευρά, κάτι που κάνει τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι η άλλη επιφάνεια ήταν ένα είδος αντικολλητικής τεχνολογίας, που εξασφάλιζε την ομοιόμορφη κατανομή του λαδιού στο σκεύος.
Σε μια προσπάθεια να εξακριβώσει τις μαγειρικές τεχνικές των Μυκηναίων, η δρ. Julie Hruby από το πανεπιστήμιο Dartmouth κατασκεύασε δύο ταψιά και δύο δίσκους για σουβλάκια από πηλούς που μοιάζουν με τον άργιλο των ευρημάτων.
Όπως έδειξαν τα πειράματα, οι πήλινοι δίσκοι είχαν υπερβολικά μεγάλο πάχος για να επιτρέπουν τη μεταφορά θερμότητας και άφηναν τα χοιρινά σουβλάκια άψητα, πρόβλημα που… λύθηκε όταν τοποθετήθηκαν αναμμένα κάρβουνα μέσα στον δίσκο, μετατρέποντάς τον σε ψησταριά.
«Θα φανταζόμασταν αυτά τα αγγεία ως φορητές συσκευές ψησίματος. Ίσως χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά πικνίκ», είπε η δρ. Hruby, που παρουσίασε την μελέτη της στο συνέδριο του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Αμερικής.
Όσον αφορά το στρογγυλό ταψί, ή τηγάνι, τα πειράματα έδειξαν ότι η ζύμη του ψωμιού κολλούσε πιο εύκολα στην επίπεδη πλευρά, κάτι που κάνει τους επιστήμονες να πιστεύουν ότι η άλλη επιφάνεια ήταν ένα είδος αντικολλητικής τεχνολογίας, που εξασφάλιζε την ομοιόμορφη κατανομή του λαδιού στο σκεύος.
Η αμερικανή αρχαιολόγος:
