Οι εξελίξεις στην Ουκρανία είναι ραγδαίες, αλλά για να κατανοήσουμε καλύτερα το τι ακριβώς συμβαίνει εκεί θα πρέπει πρώτα να είμαστε ενήμεροι για κάποια βασικά ζητήματα, τα οποία πολύς κόσμος αγνοεί. Στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή ζουν δύο λαοί με διαφορετικές μεταξύ τους ταυτότητες. Η μία είναι το κομμάτι εκείνο που τάσσεται υπέρ της Ρωσίας κι η άλλη το κομμάτι εκείνο που τάσσεται υπέρ της Δύσης και της Αμερικής. Αυτοί οι λαοί πρεσβεύουν και δύο διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες, όπως προκύπτει από τον γεωγραφικό καταμερισμό του πληθυσμού. Έτσι, στο δυτικό μέρος της Ουκρανίας έχουμε έναν πληθυσμό πιστό στον καθολικισμό και στο ανατολικό μέρος της χώρας έναν πληθυσμό πιστό την χριστιανική ορθόδοξη πίστη. Επομένως μπορούμε να πούμε πως όλα αυτά συνολικά συνιστούν δύο γεωπολιτικές επιλογές και προοπτικές: η μία αφορά την ενσωμάτωση μέρους της χώρας στη Ρωσία και η άλλη ενός μέρους της στη Δύση και την Ευρώπη. Αυτή είναι και η πραγματική αιτία της κρίσης στην Ουκρανία. Η διατάραξη της ισορροπίας ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντίθετες πλευρές, η οποία σαφέστατα υποκινήθηκε από την Αμερική και τους πράκτορες της. Για όσο καιρό οι δύο πλευρές ζούσαν χωρίς να έχουν κάποια ιδιαίτερη εξουσία ή προοπτική για εξουσία εις βάρος του άλλου, υπήρχε αρμονία. Οι Αμερικάνοι όμως αυτό το άλλαξαν.
Θεωρείτε λοιπόν πως η κρίση θα συνεχιστεί;
Ασφαλώς, ήδη βρισκόμαστε στο μέσο της διαδικασίας, δηλαδή τον διαμελισμό της Ουκρανίας και την ενσωμάτωση μέρους της σε Ευρώπη και Ρωσία. Αυτές οι δύο Ουκρανίες δε μπορούν να ζήσουν μαζί. Γι’ αυτό προβλέπω πως θα προκύψει μία νέα κρατική οντότητα, την οποία και ονομάζω Νέα Ρωσία, η οποία θα περιλαμβάνει την Ρωσική Ομοσπονδία μαζί με πόλεις της Ανατολικής και Νότιας Ουκρανίας. Μέχρι στιγμής έχουμε περίπου 10 εκατομμύρια ανθρώπους που στράφηκαν στην αγκαλιά της Ρωσίας μετά τη διενέργεια δημοψηφισμάτων για ενσωμάτωση των πόλεων τους στη χώρα μας. Αυτό είναι το ζητούμενο το οποίο πολλοί σκόπιμα αγνοούν. Έχουμε χρέος να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς να προσδιορίσουν το μέλλον τους και να διεκδικήσουν την ελευθερία τους και την αξιοπρέπεια τους. Η διαδιακασία αυτή δεν είναι μια ιμπεριαλιστική ενέργεια, είναι μια πράξη βοήθειας προς τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν αρμονικά και ελεύθερα.
Τι απαντάτε σε όσους λένε ότι ο Πούτιν επεμβαίνει στα εσωτερικά μιας τρίτης χώρας;
Ότι κάτι τέτοιο είναι ένα μεγάλο ψέμα. Ο ίδιος έχει ζητήσει επανειλημένα να αναβληθούν τα δημοψηφίσματα στην Ουκρανία, αλλά οι Ουκρανοί το αρνήθηκαν. Αν οι τελευταίοι ήταν πιόνια των Ρώσων θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο; Ασφαλώς κι όχι. Γιατί όμως επέμεναν οι Ουκρανοί στην άμεση διενέργεια δημοψηφίσματος; Διότι ήθελαν να σώσουν τις ζωές τους από την αιματοχυσία και τον πόλεμο που ξέσπασε στη χώρα τους. Το δημοψήφισμα ήταν γι᾽ αυτούς μια επιβεβαίωση της μάχης τους για επιβίωση και ανεξαρτησία. Αυτό ακριβώς ήθελαν να πετύχουν και το πέτυχαν. Άρα, αυτοί που επεμβαίνουν στα εσωτερικά μιας τρίτης χώρας δεν είναι οι Ρώσοι, είναι αυτοί που συνέλαβαν την ιδέα να διαμελίσουν τη χώρα για να την έχουν υπό την επίβλεψη και τον έλεγχο τους. Και οι υποκινητές αυτής της αιματοχυσίας είναι οι Δυτικοί. Η Ρωσία απλώς αντέδρασε και νομίζω ότι έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει.
Θεωρείτε πως η Αμερική έχει το αποκλειστικό μερίδιο ευθύνης για την κρίση στην Ουκρανία ή κρύβονται κι άλλες δυνάμεις πίσω από αυτήν;
Ο ρόλος της Αμερικής στην κρίση είναι καθοριστικός, αν όχι ηγετικός. Οι Αμερικάνοι βοήθησαν με κάθε τρόπο ακραίες εθνικιστικές ομάδες ώστε να εκτοπίσουν τον νόμιμο πρόεδρο της χώρας, τον Γιανουκόβιτς, και μάλιστα -πόσο παράξενο είναι- τα ΜΜΕ προέβαλλαν τις ομάδες αυτές σαν απελευθερωτικές όταν πριν λίγο καιρό, πριν την κρίση, τις καταδίκαζαν για τον εθνικισμό τους. Αλλά και το Ισραήλ δεν είναι αμέτοχο στην όλη υπόθεση. Για να είμαι ειλικρινής υπάρχει διχογνωμία πάνω στο θέμα. Ένα μέρος των Εβραίων υποστηρίζει τη Ρωσία και καταδικάζει την άνοδο του νεοναζισμού στην Ουκρανία, αλλά αυτοί δεν αποτελούν παρά μια μειοψηφία ανθρώπων. Το κράτος του Ισραήλ αρχικά θέλησε να παραμείνει ουδέτερο, όχι όμως και οι ολιγάρχες και ο διεθνής σιωνισμός που κινεί τα νήματα στο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Μεγαλοπαράγοντες της πολιτικής και της οικονομίας εξέφρασαν ανοιχτά την υποστήριξη τους στη χούντα του Κιέβου. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εβραϊκής Επιτροπής θεωρείται ως ο κύριος χρηματοδότης του Δεξιού Τομέα, ενός κόμματος που τα ίδια τα ΜΜΕ αλλά και οι εβραϊκές οργανώσεις χαρακτηρίζουν ως νεοναζιστικό! Πως γίνεται αυτό; Η απάντηση είναι απλή: όταν κάποιος διατείνεται πως είναι νεοναζί αλλά υποστηρίζει τα συμφέροντα της Αμερικής, τότε δεν είναι εχθρός του συστήματος. Αντίθετα, όποιος διατείνεται ότι είναι πατριώτης και δεν επιτρέπει στην Αμερική να επεμβαίνει έτσι ωμά στις υποθέσεις της χώρας του τότε χαρακτηρίζεται…νεοναζί!
Εφόσον κι εσείς παίρνετε θέση για το θέμα αυτό κι εκφράζεστε κατά της αμερικανικής επεκτατικής πολιτικής στην Ευρώπη, που τοποθετείστε ιδεολογικά;
Πολλές φορές έχω κατηγορηθεί ως φασίστας ή νεοναζιστής, ακόμα κι όταν ξεκαθαρίζω πως καμία από τις δύο ιδεολογίες δε με εκφράζουν ως άτομο. Είμαι ένας άνθρωπος που σέβεται απόλυτα την εθνική ταυτότητα κάθε λαού, αλλά είμαι ταυτόχρονα και φανατικός πολέμιος του φιλελευθερισμού και της αμερικανικής ηγεμονίας, που συντελείται μέσα από τον παγκόσμιο καπιταλισμό.
Δεδομένου του ότι ο φιλελευθερισμός έχει πολλές όψεις κι αποχρώσεις, μπορείτε να γίνετε πιο σαφής και να μας δώσετε έναν ορισμό για να έρθουμε πιο κοντά στη σκέψη σας;
Ο φιλελευθερισμός είναι ένα παρηκμασμένο ιδεολογικό κατασκεύασμα που έχει ως σημείο αναφοράς του το άτομο και τις ελευθερίες του, είτε αυτές έχουν να κάνουν με την οικονομία (ελεύθερη αγορά) είτε με την πολιτική. Το ζητούμενο είναι το άτομο να απελευθερώνεται σταδιακά από κάθε είδους συλλογική ταυτότητα, ώστε να ξεριζωθεί η πραγματική του ταυτότητα, η οποία προσδιορίζεται από τα ήθη και τα έθιμα του λαού του. Η απελευθέρωση του ατόμου αφορά και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, με την αμφισβήτηση της θεμελιώδους συλλογικής ταυτότητας όπως αυτή εκφράζεται από την ίδια τη φύση, την ύπαρξη των δύο φύλων. Η διαστροφική τάση της αμφισβήτησης αυτής της ταυτότητας είναι κάτι που με ανησυχεί πραγματικά. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι ο φιλελευθερισμός είναι μια αρρώστεια γιατί δεν αναγνωρίζει στους λαούς του δικαίωμα της διαφορετικότητας και της μοναδικότητας τους. Έτσι, επινόησα την «τέταρτη πολιτική θεωρία».
Τι είναι αυτή η θεωρία; Αποτελεί κάποιο είδος ιδεολογίας κι αν ναι που την τοποθετείται στο φάσμα των ιδεών;
Ναι, είναι μια ιδεολογία, νέα σε ηλικία και βασίζεται στην άρνηση του σύγχρονου κόσμου όπως αυτός διαμορφώθηκε μέχρι σήμερα σε κάθε τομέα του, δηλαδή την οικονομία, τον πολιτισμό, τις κοινωνικές δομές κ.ο.κ. Με την τέταρτη πολιτική θεωρία προτείνουμε την απόρριψη των ιδεολογιών του αιώνα μας, όπως σχηματοποιήθηκαν από τον Διαφωτισμό κι έπειτα και αναζητούμε λύσεις για όλα τα προβλήματα των καιρών μας. Οι λύσεις αυτές αναζητούνται σε μια σταθερά που ονομάζουμε μονολεκτικά «παράδοση». Κι αυτό γιατί μετά την πτώση του κομμουνισμού η μόνη ιδεολογία που κυβερνά τον κόσμο είναι ο φιλελευθερισμός. Για να επιβιώσει κανείς στον κόσμο μας σήμερα πρέπει να αποδεχτεί κάποια από τα ιδεολογικά ρεύματα σε συνάρτηση με τον φιλελευθερισμό (έτσι εξηγούνται οι φιλελεύθεροι δεξιοί, οι φιλελεύθεροι αριστεροί, οι φιλελεύθεροι νεοναζί του Δεξιού Τομέα κ.ο.κ.). Εμείς προτείνουμε έναν εναλλακτικό δρόμο, την επιστροφή στις παραδόσεις με βάση τα πρότυπα που έθεσε η Ελλάδα! Θεωρούμε τους εαυτούς μας διαδόχους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας αλλά εσείς διδάξατε στον κόσμο πως η επιβίωση κάθε λαού εξασφαλίζεται με την προσήλωση στις παραδόσεις του.
Η επιστροφή στις παραδόσεις είναι κατ᾽ ανάγκη κάτι που θα χαρακτηρίζατε ως συντηρητισμός;
Όχι, κάθε άλλο. Η πρόταση μας για επιστροφή στις πολιτιστικές μας ρίζες είναι κάτι το νέο πάντα σε συνάρτηση με την παρουσία του ανθρώπου στον κόσμο. Είναι μια ρεαλιστική πρόταση που επιδιώκει τη νίκη ενάντια στον σύγχρονο κόσμο και με προοπτική για το μέλλον.
Πρακτικά, τι σημαίνει για τη χώρασας μια τέτοια προοπτική εφόσον έχετε γράψει σε κάποιο βιβλίο σας πως στόχος είναι η εγκαθίδρυση μιας νέας ρωσικής αυτοκρατορίας;
Για μένα η λέξη αυτοκρατορία έχει τελείως διαφορετική έννοια από την διαδεδομένη, πόσω μάλλον όταν αυτή βρίσκει έκφραση στον ιμπεριαλισμό και τον αγγλοσαξωνικό επεκτατισμό μέσω της παγκοσμιοποίησης. Σαν αυτοκρατορία θεωρώ την στρατηγική ενοποίηση ετερόκλητων στοιχείων, τα οποία, εφόσον αναφερόμαστε σε έθνη, μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα, π.χ. να πιστεύουν σε όποια πίστη επιθυμούν, να οικοδομούν τις δικές τους κοινωνικές δομές. Η διαφορά με την αυτοκρατορία όπως περιέγραψα πιο πάνω είναι πως στη δική μας πολιτική θεωρία όλα αυτά τα στοιχεία συνυπάρχουν αρμονικά υπακούωντας σε μια γενικότερη αρχή.
Ναι αλλά το ίδιο λένε και οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης...
Πολύ σωστά, είναι πολύ εύστοχη η παρατήρηση σας αλλά μη σας διαφεύγει το γεγονός ότι για την παγκοσμιοποίηση βάση θεωρείται η ατομική ελευθερία κι όχι η συλλογική ταυτότητα, όπως συμβαίνει σε εμάς. Για εμάς το άτομο δεν είναι το παν. Αλλά υπάρχουν κι άλλες διαφορές. Οι ακόλουθοι της παγκοσμιοποίησης τάσσονται υπέρ της ελεύθερης αγοράς και της ατομικότητας για την πραγμάτωση της υλιστικής αυτοκρατορίας. Εμείς, αντίθετα, προτείνουμε την αντικατάσταση αυτών με την παράδοση που δίνει ουσία στην συλλογική ταυτότητα. Η δική μας αυτοκρατορία δε μπορεί να έχει δημοκρατικό χαρακτήρα ή δομή, ίσως να έχει σε κάποιο στάδιο, αλλά τελικά βασίζεται στην αριστοκρατία και την ιεραρχία.
Που κατατάσσετε την Ελλάδα σε αυτή την προοπτική και την νέα σας θεωρία;
Θα έλεγα πως η Ελλάδα έχει διπλή ταυτότητα κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζετε. Από τη μία έχετε μια προοπτική, αυτή της στροφής σε μια επιδίωξη της αυτοκρατορίας όπως την περιγράψαμε παραπάνω κι αυτή η προοπτική εκφράζεται από την πολιτική ελίτ της χώρας σας. Αυτή έχει να κάνει με την προάσπιση των συμφερόντων της Αμερικής, με την ταύτιση ή εξυπηρέτηση δηλαδή της επεκτατικής πολιτικής του υπερατλαντικού σας συμμάχου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Από την άλλη έχετε την προοπτική της επιστροφής στις παραδόσεις σας και τις σταθερές αξίες που επιβίωσαν μέσα από τους αιώνες. Αυτό το δίπολο περιγράφει εν ολίγοις το γεωπολιτικό πρόβλημα της Ελλάδος. Εάν ακολουθήσει τη δεύτερη εναλλακτική τότε αυτομάτως η Ελλάς θα είναι και ο φυσικός σύμμαχος της Ρωσίας, γιατί έτσι υπηρετεί τις ίδιες αξίες με εμάς, λόγω της κοινής πολιτιστικής μας διαδρομής. Για τους Ρώσους οι Έλληνες είναι οι προπάτορες τους, αφού οι ίδιοι θεωρούν, και σωστά, τους εαυτούς τους ως πολιτιστικούς σας απογόνους. Έτσι εξηγείται και το γενικό αίσθημα αγάπης και σεβασμού που τρέφει ο λαός μας για τους Έλληνες. Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική εξουσία εκφράζει ανοιχτά τον αμερικανισμό. Αλλά η ελληνική κοινωνία, η οποία κατατάσσεται πολύ πιο κοντά στους Ρώσους παρά στους Αμερικανούς, θα μπορούσε να συσπειρωθεί γύρω από μια πολιτική δύναμη που θα προκαλέσει την πολιτική εξουσία, η οποία είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του. Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στην πολιτιστική της μήτρα, στα ιδανικά του αρχαίου κόσμου. Έτσι, πράγματι η προοπτική αρχίζει και γίνεται ξεκάθαρη: η συμμαχία ανάμεσα στα δύο κράτη είναι επιβεβλημένη! Είμαι απόλυτος πάνω σε αυτό. Οι λαοί μας μοιράζονται πολλά κοινά, άρα πρέπει αυτή η συμμαχία να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατόν.
Με βάση τις αρχές της γεωπολιτικής δε σημαίνει απαραίτητα ότι η Ρωσία και η Ελλάδα θα είναι δύο χώρες σε σύγκρουση μεταξύ τους, εφόσον το πεδίο ταύτισης συμφερόντων είναι κοινό;
Ας δούμε ρεαλιστικά τα πράγματα. Η Ρωσία είναι μια δύναμη παγκόσμιου βεληνεκούς και η Ελλάδα τοπικού. Το γεγονός ότι μοιραζόμαστε κοινές αξίες σημαίνει ότι μπορούμε να προβούμε και σε δίκαιη κατανομή ισχύος. Η Ελλάδα πρέπει να βρει το ρόλο της μέσα στο ζωτικό της χώρο αλλά, προσέξτε, η αποστολή της δεν είναι αυτή. Τελική αποστολή της Ελλάδος είναι η ηγεμονία μιας πολιτιστικής αυτοκρατορίας την οποία θα ακολουθήσουν όλα τα ομόδοξα έθνη. Η Ελλάς θεωρείται ο φυσικός διάδοχος της Βυζαντινής αυτοκρατορίας κι ως εκ τούτου ο λαός σας κατέχει δίκαια μια στρατηγική και μια πνευματική πρωτιά, θέση και πλεονέκτημα έναντι όλων των άλλων. Εσείς θα πρέπει να ηγηθείτε μιας πνευματικής ηγεμονίας γιατί σε εσάς ανήκει αυτό το δικαίωμα. Πιστέψτε με, οι Ρώσοι είναι πολύ ενθουσιασμένοι για μια τέτοια προοπτική και θέλουν να γίνουν περισσότερο ενεργοί εις ότι αφορά την πραγμάτωση μιας ουσιαστικής συμμαχίας ανάμεσα στα δύο κράτη.
Όταν προκύψει μια εθνική ηγεσία που θα αντιστρέψει τον παρόντα προσανατολισμό της χώρας μας, θα είναι για εσάς κάτι τέτοιο μια ευκαιρία πραγμάτωσης της συμμαχίας ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία;
Γνωρίζω πως η πολιτική κατάσταση στη χώρα σας είναι πολύ ασταθής και εύθραυστη. Η πολιτική ελίτ δε θα επιβιώσει σε μια κρίση τέτοιας έκτασης και θεωρώ απολύτως βέβαιο πως αυτή θα αντικατασταθεί από μια ανερχόμενη πολιτική δύναμη που προτείνει τη ρήξη με το παλαιό. Είμαι το ίδιο βέβαιος ότι αυτή η δύναμη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το υπάρχον πολιτικό σύστημα γιατί βασίζεται στις παραδόσεις, τις οποίες εκλαμβάνει ως τη μοναδική σταθερά που ασπάζεται και κατανοεί η πλειοψηφία του λαού σας. Θα επαναλάβω κάτι που είπε ο πρόεδρος Πούτιν, ότι φυσικός σύμμαχος της Ρωσίας θα είναι εκείνος που αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση, τον φιλελευθερισμό και κάθε τι που συνιστά την πραγμάτωση της αμερικανικής ηγεμονίας. Εάν λοιπόν αυτή η δύναμη είναι η Χρυσή Αυγή, τότε ναι, εφόσον προστατεύετε την ταυτότητα και τη συνείδηση του λαού σας είστε φίλος μας και σίγουρα θα προβούμε στην συνεργασία που τόσο είναι επιθυμητή με τη χώρα σας!
Ποιο είναι για εσάς το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ευρώπης σήμερα;
Το ότι υπερεκτιμούμε τη δύναμη της οικονομίας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα μας. Ξεχνάμε ότι η οικονομία δεν είναι παρά η έκφραση της κυρίαρχης κοινωνικής και φιλοσοφικής ιδέας κάθε εποχής. Δεν είναι μια φυσική επιστήμη κι επομένως δε μπορεί αυτή να μας δώσει μια αντικειμενική εικόνα των πραγμάτων που συντελούνται στον κόσμο μας. Η Ένωση της Ευρώπης πρέπει να είναι πρωτίστως πολιτιστική κι έπειτα, αν υπάρχει δυνατότητα, οικονομική. Η Ευρώπη του σήμερα δεν οικοδομήθηκε πάνω σε αξίες όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε καν στην κοινή γεωπολιτική μοίρα των εθνών της, αλλά στους δείκτες των χρηματιστηρίων. Έτσι, ενώθηκε οικονομικά αλλά διαμελίστηκε πολιτιστικά γιατί πολύ απλά η οικονομία δεν ενώνει τους λαούς, αλλά τους διαχωρίζει. Πρέπει λοιπόν να προβούμε σε μια πολιτιστική Ένωση, στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης του πνεύματος και του πολιτισμού. Μην έχετε αμφιβολίες, η κρίση δεν είναι οικονομική. Είναι πρωτίστως κοινωνική, ηθική και πολιτιστική. Πάρτε για παράδειγμα την αμερικανική οικονομία: δε λειτουργεί ως οικονομία, απλά είναι ένα μέσο που ακολουθεί τις προσταγές της επιδίωξης της παγκόσμιας ηγεμονίας. Αυτό ναι μεν προκαλεί οικονομικά προβλήματα αλλά όχι με οικονομικούς όρους, παρά μόνο με στρατιωτικούς! Άρα, επαναλαμβάνω, πρέπει να επιδιώξουμε την πνευματική αναγέννηση της Ευρώπης με πρότυπο την πολιτιστική μοναδικότητα και αξία της Ελλάδος. Οι Έλληνες είναι οι προπάτορες μας, ο πολιτιστικός μας φάρος, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε την Ευρώπη των Ηρώων, των ποιητών, του Ομήρου, του Πλάτωνα κι όχι της κατάντιας της Eurovision με τα κίβδηλα πρότυπα που προωθεί.
Ποιά είναι η γνώμη σας για τις διώξεις εις βάρος της Χρυσής Αυγής;
Θεωρώ ότι η δαιμονοποίηση σας δεν είναι τυχαία και προφανώς αυτό δεν αφορά το γεγονός ότι είστε κατ᾽ αυτούς ένας πολιτικός αντίπαλος, αλλά το ότι δεν πορεύεστε στον ίδιο δρόμο με όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Διαφέρετε γιατί πιστεύετε σε παραδοσιακές αξίες κι αυτό το λέτε ανοιχτά. Γνωρίζω επίσης τις θέσεις σας εις ότι αφορά την γεωπολιτική στροφή προς τη Ρωσία, κάτι που δεν είναι και τόσο ελκυστικό να λέγεται σήμερα στην Ελλάδα όταν αυτή κυβερνάται από αυτούς που κυβερνάται. Εκφράζετε τα συμφέροντα των Ελλήνων κι αυτό είναι πολύ σπουδαίο. Με τη συμμετοχή σας στις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο θα επιδιώξετε αυτές τις θέσεις σας, θέσεις που έχουν να κάνουν με παραδοσιακές αξίες όπως ο θεσμός της οικογένειας, της θρησκείας, της αγάπης για την πατρίδα κ.ο.κ. Έχει αποδειχτεί πως οι διώξεις εις βάρος σας έχουν πολιτικό κίνητρο, αλλά η βέβαιη είσοδος σας στην ευρωβουλή θα μας δώσει από κοινού τη δυνατότητα να προσδιορίσουμε το γεωπολιτικό μας όραμα, το όραμα ανάμεσα σε Ελλάδα και Ρωσία που θα αποτελέσει την απαρχή της ανοικοδόμησης της Ευρώπης των Εθνών!
