σε μια γυναίκα ηλικίας 20 έως 30 ετών, η οποία ζούσε πριν από 2.300 χρόνια.
Πρόκειται για το αρχαιότερο τεχνητό οδοντικό εμφύτευμα που έχει βρεθεί στην Ευρώπη. Ο προηγούμενος κάτοχος του ρεκόρ ήταν ένα εμφύτευμα 400 χρόνια νεότερο, που είχε ανακαλυφτεί στο στόμα ενός νέου, επίσης στη Γαλλία, κατά τη δεκαετία του ΄90.
Η γυναίκα είχε χάσει μόνο ένα από τα 32 δόντια της. Το ψεύτικο δόντι ήταν φτιαγμένο από σίδερο και είχε μπηχτεί στη θέση ενός άνω κοπτήρα, που προφανώς είχε καταστραφεί. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι το σιδερένιο εμφύτευμα στην πραγματικότητα συγκρατούσε ένα ψεύτικο δόντι από άλλο υλικό, ξύλο ή οστό, που είχε πλέον εξαφανιστεί.
Οι Γάλλοι αρχαιολόγοι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Antiquity» (Αρχαιότητα), σύμφωνα με το BBC και τη βρετανική «Γκάρντιαν», ανακάλυψαν τον σκελετό της γυναίκας στο σπήλαιο Λε Σεν, νοτιοανατολικά του Παρισιού, όπου έχουν βρεθεί και άλλα λείψανα από την εποχή του Σιδήρου, τα οποία παραπέμπουν στον κελτικό πολιτισμό που ανθούσε στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη εκείνη την εποχή.
«Το γεγονός ότι έχει τις ίδιες διαστάσεις και σχήμα με τα φυσικά δόντια, σημαίνει πως η καλύτερη υπόθεση είναι ότι αποτελούσε οδοντική προσθήκη ή τουλάχιστον μια προσπάθεια για κάτι τέτοιο», δήλωσε ο ερευνητής Γκιγιόμ Σεγκέν της αρχαιoλογικής εταιρείας Archeosphere, ο οποίος εξέφρασε την αμφιβολία του κατά πόσο το τεχνητό δόντι έκανε σωστά τη δουλειά του.
Όπως είπε, ο σίδηρος διαβρώνεται μέσα στο σώμα, γεγονός που τον καθιστά ακατάλληλο στην οδοντιατρική, γι» αυτό άλλωστε σήμερα χρησιμοποιούνται εμφυτεύματα από τιτάνιο. Η έλλειψη αποστείρωσης μπορεί εξάλλου να είχε προκαλέσει απόστημα στη γυναίκα, κάτι που πιθανώς είχε ως συνέπεια μια πιο σοβαρή λοίμωξη και τελικά τον θάνατό της. Λόγω πάντως της κακής κατάστασης του σκελετού, είναι αδύνατο να πουν οι επιστήμονες αν όντως το τεχνητό δόντι έπαιξε ρόλο στον πρόωρο τερματισμό της ζωής της.
Σε άλλες ηπείρους έχουν βρεθεί πολύ παλαιότερα τεχνητά δόντια, με τα αρχαιότερα (κατασκευασμένα από όστρακα) να έχουν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο και στην Μέση Ανατολή, χρονολογούμενα προ περίπου 5.500 ετών. Όμως πιστεύεται ότι τα περισσότερα τοποθετήθηκαν μετά θάνατο για να καλλωπίσουν την εμφάνιση του πεθαμένου (εν όψει και της μέλλουσας ζωής του).
Οι Γάλλοι ερευνητές δεν μπορούν να αποκλείσουν τελείως την πιθανότητα κάτι ανάλογο να συνέβη και στην περίπτωση της κατοίκου της αρχαίας Γαλατίας, καθώς θα είχε πονέσει τρομερά, αν είχε υποχρεωθεί εν ζωή να νιώσει ένα σίδερο να μπήγεται στα ούλα της (πιθανώς με σφυρί…).
Μια πιθανότητα είναι ότι οι Γαλάτες έμαθαν για τα τεχνητά δόντια χάρη στις στενές επαφές που είχαν με τους Ετρούσκους της βόρειας Ιταλίας, οι οποίοι είχαν αποκτήσει τη φήμη σπουδαίων οδοντοτεχνιτών, μετατρέποντας τα δόντια των ζώων σε κατάλληλα εμφυτεύματα για τους ανθρώπους.
Πηγή: ΑΠΕ/ΜΠΕ, Παύλος Δρακόπουλος
