Νέοι
και ηλικιωμένοι περιφέρονται στους δρόμους σα χαμένοι μετά την
καταστροφή του σεισμού, μανάδες με τα παιδιά στα χέρια αναζητούν ένα
μέρος για να κοιμηθούν,
καταστηματάρχες
που είδαν την περιουσία τους να καταστρέφεται σε μερικά δευτερόλεπτα,
σπίτια με ρωγμές, χωρίς σκεπές, βλέμματα σαστισμένα και εξαντλημένα.
Αυτές είναι οι εικόνες που συναντά κάποιος στο Ληξούρι και στα γύρω
χωριά της Κεφαλονιάς.
Στο
παρασκήνιο της «μάχης» των σεισμολόγων για τη σωστή πρόβλεψη αλλά και
των επισκέψεων μεγάλου μέρους της πολιτικής ηγεσίας του τόπου στο νησί,
υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Η ισοπεδωμένη ζωή των ανθρώπων που
προσπαθούν να επιβιώσουν κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες: Του
οικονομικού στραγγαλισμού ως αποτέλεσμα της κρίσης, της καταστροφής των
σπιτιών τους από τους σεισμούς και των καιρικών φαινομένων με τις βροχές
και τις καταιγίδες να μην λένε να κοπάσουν τα τελευταία 24ωρα.
«Αυτό
που παρατηρούμε είναι το μεγάλο σοκ της κοινωνίας. Η ψυχολογία των
κατοίκων είναι πολύ άσχημη. Υπάρχει φόβος παντού -τον συναντώ σε κάθε
βλέμμα. Ο τρίτος μετασεισμός μάλλον ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στην
ψυχολογία του κόσμου», είναι οι πρώτες φράσεις που μου αναφέρει ο
Γιάννης Γιαννακόπουλος, μέλος του ΔΣ των Γιατρών του Κόσμου, έχοντας
κλείσει μόλις 1,5 μέρα στο νησί.
Την
ώρα της επικοινωνίας μας βρίσκεται σε περιοδεία μαζί με τους γιατρούς
της αποστολής στα γύρω χωριά του νησιού. «Εδώ βλέπεις τον συνδυασμό από
το σοκ του σεισμού και τη παρεμπόδιση από τη συνεχόμενη βροχή. Βέβαια
και οι μετασεισμοί είναι συνεχόμενοι. Δεν έχουν σταματήσει. Υπάρχουν
πολλές ζημιές στα σπίτια. Οι οικοσκευές είναι κατεστραμμένες. Για να
καταλάβεις, στο Ληξούρι, από όσα έχουμε μάθει, περίπου 600 σπίτια πρέπει
να κατεδαφιστούν. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν σπίτια με κατεστραμμένες
τις στέγες αλλά και πάλι λόγω της βροχής δεν υπάρχει η δυνατότητα έστω
και αυτής της διαμονής. Τα σπίτια έχουν ρωγμές, ζημιές, στο εσωτερικό
,επικρατεί ένας χαμός με ρούχα, κάδρα, κρύσταλλα, χαρτιά, μπουκάλια, ότι
υπάρχει σε ένα μέσο σπίτι, εδώ τα βλέπεις πεταμένα στο πάτωμα.
Ουσιαστικά όλο το νοικοκυριό. Φαντάσου το απλό, ότι οι περισσότεροι δεν
έχουν ένα πιάτο για να βάλουν το φαγητό τους».
Από
την Τετάρτη το πρωί βρίσκεται το Κλιμάκιο των Γιατρών του Κόσμου στη
Κεφαλονιά ενώ ένα δεύτερο, με περισσότερη βοήθεια, θα φτάσει στο νησί το
Σάββατο. Η πρώτη μονάδα έχει ήδη στήσει το ιατρείο της στο Ληξούρι, στο
κλειστό γήπεδο-γυμναστήριο της περιοχής προσφέροντας καθημερινά φάρμακα
στους κατοίκους.
«Τις
πρωινές ώρες βρισκόμαστε στο ιατρείο προσφέροντας πρωτοβάθμια ιατρική
περίθαλψη. Έχουμε φέρει κάποια πρώτα φάρμακα μαζί μας, όπως αυτά για την
πίεση, το ζάχαρο, την καρδιά –υπάρχει μεγάλη ανάγκη στην περιοχή. Μην
ξεχνάς οι κάτοικοι έχουν χάσει τα βιβλιάριά –τα περισσότερα βρίσκονται
μέσα στα γκρεμισμένα από το σεισμό σπίτια. Που να βρει να δώσει τώρα ο
χτυπημένος από τον σεισμό κάτοικος 50 ευρώ; Δεν είναι εύκολο. Επίσης
υπάρχουν άνθρωποι που αδυνατούσαν και πριν από το σεισμό να καταβάλουν
τη συμμετοχή. Τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους; Πλήρωσε 25% συμμετοχή
για έχεις το φάρμακό σου; Γι αυτό πιέζουμε και εμείς να βρεθεί μια
λύση. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ΑΜΚΑ. Θα έπρεπε να μπορούν να πάρουν τα
φάρμακά τους από το φαρμακείο. Παράλληλα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη νερού.
Όχι πόσιμου, γιατί αυτό μάλλον έχει λυθεί μετά τις διαμαρτυρίες που
έγιναν, αλλά ως προς την καθημερινή υγιεινή. Στο σημείο που βρίσκεται η
μονάδα μας διαμένουν περίπου 70 άνθρωποι. Εμείς συνεχίζουμε,
σπίτι-σπίτι, την αποστολή μας στα χωριά. Και το εννοώ σπίτι-σπίτι, γιατί
δεν μπορείς να γνωρίζεις σε ποιο σπίτι κατοικούν ακόμη άνθρωποι και σε
ποιο όχι. Αυτό ωστόσο που κάνει ακόμη πιο δύσκολη τη κατάσταση στα χωριά
είναι το γεγονός ότι οι κάτοικοι είναι μεγάλης ηλικίας. Δέκα λεπτά
νωρίτερα ήμασταν σε ένα τέτοιο σπίτι. Όπου ένας άνθρωπος, μεγάλης
ηλικίας αδυνατούσε να μετακινηθεί. Ήταν σε απελπιστική κατάσταση. Οι
ηλικιωμένοι δεν αφήνουν εύκολα τα σπίτια τους. Παρά τις ζημιές που
έχουν, δεν εγκαταλείπουν εύκολα τη γη και τα ζώα τους. Στο Ληξούρι, από
την άλλη, έχει φτιαχτεί στο γήπεδο ποδοσφαίρου ένας καταυλισμός με
σκηνές. Τις έστησαν όμως στο χορτάρι, που σημαίνει ότι υπάρχει νερό
κάτω. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να μείνει εκεί.
Όλα
αυτά έχουν ως αποτέλεσμα οι περισσότεροι στη περιοχή να κοιμούνται στα
αυτοκίνητά τους τις τελευταίες δέκα μέρες. Πριν δυο ώρες είδα μια μητέρα
που έμενε στο αυτοκίνητό με τα τρία παιδιά της.
Το
μόνο θετικό στην όλη ιστορία είναι ότι δεν έχουμε κάποιο θάνατο. Όπως
και ότι υπάρχει μεγαλύτερη κινητοποίηση τις τελευταίες 2-3 μέρες».
Λεωνίδας Σακλαμπάνης
