Η παρακάτω ιστορία είναι αληθινή, βγαλμένη από την ίδια τη ζωή.
Η Αν Ντοφίν είναι μία μητέρα που η δύναμη της ψυχής της είναι τεράστια. Τον πόνο που ένιωσε όταν της είπαν ότι η 2χρονη κορούλα της πάσχει από μία σπάνια γενετική ασθένεια και δεν της απομένουν παρά μόνο λίγοι μήνες ζωής, τον μετέτρεψε σε δύναμη.
Ακόμη κι ένα θαύμα φάνταζε αδύνατο στην περίπτωσή της. Η μικρούλα της κοιμόταν κι εκείνη σπάραζε στο κλάμα. Ήξερε ότι σε λίγο καιρό δεν θα την έχει δίπλα της. Δεν θα ξανάκουγε το γέλιο της, το κλάμα της, την φωνούλα της. Κι όμως δεν το έβαλε κάτω. Ξεπέρασε τις δυνάμεις της και έδωσε μία υπόσχεση στον εαυτό της και στο αγγελούδι της.
«Στο υπόσχομαι, μωρό μου: θα ζήσεις μια ωραία ζωή. Όχι σαν όλα τα κοριτσάκια, αλλά μια ζωή για την οποία θα μπορείς να είσαι περήφανη. Και δε θα σου λείψει ποτέ η αγάπη».
Το συγκλονιστικό βιβλίο που έγραψε η ίδια μιλάει για την ιστορία αυτής της υπόσχεσης και την ομορφιά αυτής της αγάπης. Για όλα όσα μπορούν να προσφέρουν ένα ζευγάρι, μια οικογένεια, οι φίλοι, η νταντά.
Η ιστορία αρχίζει σε μια παραλία, όταν η Αν-Ντοφίν παρατηρεί ότι η κορούλα της περπατάει με διστακτικό βήμα, καθώς το ποδαράκι της στρίβει προς τα έξω. Γιατροί, εξετάσεις, νοσοκομεία μέχρι να δουν από τι πάσχει η μικρή της πριγκίπισσα.
«Μεταχρωματική λευκοδυστροφία..Τι βάρβαρη ονομασία. Δυσπρόφερτη, απαράδεκτη. Όπως και η ασθένεια που αποκαλύπτει. Μία λέξη που δεν ταιριάζει στην πριγκίπισσά μου. Είναι εκεί όρθια στην είσοδο, και ζητά χτυπώντας παλαμάκια, το δώρο και τα κεράκια της. Σπάει η καρδιά μου, χίλια κομμάτια γίνεται. Αυτό το θέαμα είναι ανυπόφορο. Η γεμάτη ζωή κόρη μου δεν μπορεί να πεθάνει. Όχι τόσο νωρίς. Όχι τώρα. Συγκρατώ για λίγο τα δάκρυά μου, όσο χρειάζεται για να την σφίξω στην αγκαλιά μου και να τη βάλω να δει τα αγαπημένα της κινούμενα σχέδια. Κλείνω την πόρτα, μου χαμογελά».
Οι μέρες περνούσαν. Η μικρούλα κάθε μέρα γινόταν όλο και χειρότερα. Ξαπλωμένη σε ένα κρεβατάκι νοσοκομείου, δεν έπαψε ποτέ να χαμογελά. Ούτε εκείνη ούτε η μητέρα της η οποία περίμενε να γεννήσει το τρίτο της παιδάκι. Κι όμως η μοίρα της είχε φυλάξει κι άλλο χτύπημα.
Τέσσερις μήνες μετά τη γέννα της, οι γιατροί την ενημέρωσαν ότι η νεογέννητη κορούλα της πάσχει από την ίδια ασθένεια που έπασχε κι η Ταίς. Ποτέ δεν αναρωτήθηκε γιατί συνέβη αυτό σε εκείνην. Άλλωστε όπως αναφέρει η ίδια, κάτι τέτοιο μπορεί να σε τρελάνει, μιας και δεν υπάρχει απάντηση. Η καθημερινότητά της, χωρισμένη στους δύο ορόφους του νοσοκομείου. Στον πρώτο ήταν η Ταίς που καθημερινά έδινε τη δική της μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, και στον άλλον η μόλις λίγων ημερών Αζιλίς.
Οι γιατροί στην περίπτωση του νεογέννητου, της είπαν ότι αν της μεταμοσχεύσουν οστικό μόσχευμα, ίσως καταφέρει να ζήσει. Έτσι κι έγινε. Η εγχείριση πήγε καλά. Η μητέρα της, χαμογελά γιατί σώθηκε το αγγελούδι της. Παρόλο που έχει βαριά αναπηρία και δεν μπορεί να περπατήσει ούτε και να μιλήσει, είναι κοντά της, δίπλα της, μαζί της.
Την ίδια ώρα η μικρή Ταίς γινόταν όλο και χειρότερα. Την μετέφεραν στο σπίτι μέχρι την στιγμή που δεν άντεξε άλλο η καρδούλα της.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο την συγκλονιστική αφήγηση της Αν Ντοφίν, μέσα από την οποία θα μάθετε ότι αν δεν μπορείτε να προσθέσετε μέρες στη ζωή, οφείλετε να προσθέσετε ζωή στις μέρες.
Το απόσπασμα ήταν από το βιβλίο «Βήματα στην Άμμο», από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Δείτε το βίντεο:
