Ο θάνατος, όσο και να μας φοβίζει, είναι κάτι φυσιολογικό. Είναι το τελευταίο κομμάτι της πορείας του ανθρώπου σε αυτόν τον κόσμο. Όλοι γνωρίζουμε πως θα έρθει κι όμως όλοι θρηνούμε, κλαίμε και λυγίζουμε όταν φτάνει τελικά στο κατώφλι μας. Χάνουμε τους ανθρώπους μας και γύρω μας όλα αλλάζουν σε ένα ανοιγόκλειμα των ματιών.
Μα φυσικά και μας φοβίζει και πονάμε, θα μου πείτε, γιατί όχι μόνο δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αλλά και γιατί φεύγουν οι άνθρωποι που αγαπάμε και επίσης γιατί υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί θάνατοι. Υπάρχει ο "γρήγορος", ο "αργός και επίπονος", ο "πολύ νωρίς", ο "δεν του άξιζε να φύγει έτσι" και πάρα πολλοί ακόμα. Και όλοι πονάνε. Όμως να ξέρετε ότι ούτε φύλλο δεν πέφτει αν δεν το επιτρέψει ο Θεός.
Μήπως όμως ξέρουμε τι μας περιμένει; Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ξέρουμε; Ή παράδεισος, ή κόλαση είναι η απάντηση. Και πιο σωστά, μια πρόγευση παραδείσου ή κολάσεως. Γιατί ο θάνατος εκτός από τέλος, είναι και μια αρχή. Μας οδηγεί στην πύλη που πρέπει να διαβούμε για να μπούμε στον αληθινό κόσμο, γιατί αυτός εδώ είναι ψεύτικος. Ο αληθινός κόσμος λοιπόν είναι αυτό που μας περιμένει μετά. Και είναι στο χέρι μας αν θα διαβούμε τη μυστική πύλη της ζωής και κερδίσουμε μια θέση δίπλα στον Χριστό, κάνοντας αυτά που μας είπε όταν ενσαρκώθηκε για πρώτη και τελευταία φορά εδώ.
Γι' αυτό οπλιστείτε με δύναμη Χριστού, κάντε στους άλλους αυτά που θέλετε και οι άλλοι να κάνουν σε εσάς, και σίγουρα την πύλη θα την βρείτε. Και μη φοβάστε το θάνατο, γιατί από εδώ είμαστε περαστικοί.
Καλό Παράδεισο
Ιησούς Χριστός Νικά
