σε αργία (αυτοδίκαιη θέση σε αργία).
Αυτό αποφάσισε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) μετά από πιλοτική δίκη (Ν. 3900/2010) και απέρριψε αίτηση εκπαιδευτικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Το άρθρο 103 του παλαιού Υπαλληλικού Κώδικα (Ν. 3528/2007) αναμορφώθηκε με το νόμο 4093/2012 και αυστηροποιήθηκε ο θεσμός της αυτοδίκαιης αργίας των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε «να επιτυγχάνεται η άμεση και έγκαιρη απομάκρυνση όσων διώκονται ή τιμωρούνται για σοβαρά ποινικά και πειθαρχικά παραπτώματα».
Έτσι πλέον, ο δημόσιος υπάλληλος τίθεται αμέσως σε αργία μόλις ασκηθεί σε βάρος του πειθαρχική δίωξη ή παραπεμφθεί στο αρμόδιο πειθαρχικό συμβούλιο.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν (απόφαση 1900/2014) ότι το μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας επιβάλλεται σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων για λόγους δημοσίου συμφέροντος και εύρυθμης λειτουργίας της υπηρεσίας.
Εξάλλου, συνεχίζουν οι δικαστές η κατάσταση σε αργία δεν επιφέρει τη λύση της υπαλληλικής σχέσεως, ούτε την απώλεια της οργανικής θέσεως ή του κατεχόμενου από τον υπάλληλο βαθμού, ούτε αποτελεί πράξη απολύσεως από την υπηρεσία».
Απλά, «συνιστά προσωρινό διοικητικό μέτρο, το οποίο συνεπάγεται την για λόγους δημοσίου συμφέροντος διακοπή της ενεργού ασκήσεως των υπηρεσιακών καθηκόντων του υπαλλήλου κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της πειθαρχικής ή ποινικής υποθέσεως».
Συνεπώς, συνεχίζει η Ολομέλεια, η επιβολή του μέτρου της αυτοδίκαιης αργίας «δεν ισοδυναμεί από πλευράς εννόμων αποτελεσμάτων προς απόλυση ή υποβιβασμό».
Πέρα από όλα αυτά όμως, σημειώνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας οι υπάλληλοι που τίθενται σε αγία λαμβάνουν το 75% των αποδοχών τους και η όλη πειθαρχική διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί (σύμφωνα με το νόμο) το πολύ μέσα σε τέσσερις μήνες.
Κατά συνεπεία η νέα διάταξη του άρθρου 103 του Υπαλληλικού Κώδικα δεν παραβιάζει την συνταγματική αρχή της αναλογικότητας, ούτε το άρθρο 20 του συνταγματικού χάρτη που κατοχυρώνει το δικαίωμα της προηγούμενης ακροάσεως.
Παράλληλα, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, η αυτοδίκαιη θέση σε αργία «δεν πλήττει τον υπάλληλο σε τέτοια σφοδρότητα, ώστε να προσλαμβάνει ποινική χροιά και να λογίζεται ως ποινική κύρωση, κατά την έννοια του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ. Έτσι «δεν έχει έδαφος εφαρμογής» το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ.
Την Ολομέλεια την απασχόλησε περίπτωση εκπαιδευτικού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ο οποίος προσελήφθηκε στο Δημόσιο το 2000 και παράλληλα κατά τα έτη 2000-2012 δίδασκε και άλλου (Κέντρο Επιμόρφωσης) ως ωρομίσθιος καθηγητής με σύμβαση μίσθωσης εργασίας ορισμένου χρόνου, ενώ την τετραετία 2000-2004 δίδασκε και σε Σχολή.
Για τις παράλληλες απασχολήσεις του δεν είχε λάβει την άδεια όπως προβλέπει ο νόμος για την πολυθεσία. Ακόμη, υπέβαλε ψευδώς δηλώσεις ότι δεν ενέπιπτε στις απαγορευτικές διατάξεις του νόμου περί πολυθεσίας.
Τελικά με απόφαση του υφυπουργού Παιδείας (19.12.2012) τέθηκε σε αυτοδίκαιη αργία.
