Κατά την κρίση του Δικαστηρίου το αδίκημα της φοροδιαφυγής, που τελείται με τη μορφή της μη απόδοσης ή ανακριβούς απόδοσης στο Δημόσιο του φόρου προστιθέμενης αξίας στοιχειοθετείται μόνο, αν ο φορολογούμενος ενήργησε με σκοπό να αποφύγει την πληρωμή φόρου προστιθέμενης αξίας ή να πληρώσει λιγότερο φόρο.
Ως εκ τούτου, για να έχει τελεστεί το ως άνω αδίκημα, κατά τη κρίση των Δικαστών, θα πρέπει ο φορολογούμενος με την πράξη της μη απόδοσης ή ανακριβούς απόδοσης φόρου προστιθέμενης αξίας, να αποκρύπτει καθαρά εισοδήματα, γνωρίζοντας και επιδιώκοντας να αποφύγει την πληρωμή του φόρου προστιθέμενης αξίας.
Αν δεν υπάρχει ο ανωτέρω εγκληματικός σκοπός στο πρόσωπο του φορολογουμένου, δεν στοιχειοθετείται ως άνω αδίκημα. Στην υπό κρίση περίπτωση ο κατηγορούμενος ισχυρίστηκε ότι επιθυμούσε να καταβάλει το παραπάνω ποσό, το οποίο τελικώς δεν κατέβαλε εμπρόθεσμα από αντικειμενική αδυναμία, καθόσον η επιχείρηση που διατηρεί δέχθηκε πλήγμα από την οικονομική κρίση το 2011, αφού της οφείλονται ανείσπρακτα τιμολόγια του έτους αυτού, ύψους 700.000€, τα οποία εξέδωσε σε αγοραστές-πελάτες της, με συνέπεια αφενός μεν να μην εισπράξει το αντιστοιχούν σε αυτά ποσό του ΦΠΑ και αφετέρου να πρέπει να το καταβάλει στο Δημόσιο αναφέρει το newmoney.gr
