Πάρτε για παράδειγμα τους ακόλουθους γρίφους της λαϊκής μας παράδοσης:
Τη σαλιάζω, την κορδώνω και στην τρύπα της τη χώνω
( βελόνα και κλωστή )
Γύρω γύρω χορταράκι και στη μέση πηγαδάκι
(το αιδοίο )
Τεντωμένη τη βάζεις, ζαρωμένη τη βγάζεις
(η κάλτσα )
Απ' τον κώλο την κρατάω και στο στόμα τη φιλάω
(το κύπελλο, η κούπα )
Το στρογγυλό μου στο σκιστό σου
(κουμπί και κουμπότρυπα )
Ο γαμπρός το βάζει κι η νύφη φωνάζει
(κλειδί και κλειδαριά )
Τρέμει, τρέμει, στου κοριτσιού την τρύπα μπαίνει
(το σκουλαρίκι )
Σουβλωτό, μπιμπικωτό, σε θηλυκού τρύπα μπαίνει
(το σκουλαρίκι )
Βάζω το χέρι στο βρακί, πιάνω το πράμα το μακρύ και το βάζω σε μια τρύπα που 'χει από πάνω τρίχα
(τσιγάρο, χείλια και μουστάκι)
Εγώ γι' αυτό σ' αγόρασα κι έδωσα τον παρά μου, για να σε βάζω ανάσκελα, να κάνω τη δουλειά μου
(η σκάφη )
Τα γόνατα μ' στα γόνατα σ', τα χέρια μ' στα βυζιά σ' και το μνί σ' στου κούτελου μ'.
(το άρμεγμα της κατσίκας )
Έχω ένα πραματάκι, μία πιθαμή και κάτι. Σου το δείχνω και τρομάζεις, σου το βάζω και φωνάζεις, σου το βγάζω κι έχει χύσει, κι όμως έχει ωφελήσει. Τι είναι;
(η ένεση )
