Σήμερα θα ασχοληθούμε με τα δελφίνια ,τα πιο συμπαθή ζώα της θάλασσας.
Ολοι μας ταξιδεύοντας με πλοίο,σίγουρα τα απολαμβάναμε που κολυμπούσαν δίπλα μας και παιζανε μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη συμπαθεί αυτά τα πανεύξυπνα ζώα που έχουν σώσει πολλές ανθρωπινες ζωές.
Σας παραθέτω μερικές πληροφορίες για αυτά τα συμπαθή θηλαστικά .
Τα δελφίνια ανήκουν στην τάξη των κητωδών (78 είδη περίπου) όπως και οι συγγενικές τους φάλαινες. Οι πρόγονοι των σημερινών δελφινιών εμφανίστηκαν πριν από 65.000.000 χρόνια και οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ήταν χερσαία θηλαστικά που με την πάροδο του χρόνου προσαρμόστηκαν στο υγρό στοιχείο και έγιναν αμφίβια, προτού εξελιχθούν σε θαλάσσια θηλαστικά.
Αναπνέουν με πνεύμονες και διατηρούν, όπως ο άνθρωπος, σταθερή τη θερμοκρασία του σώματός τους ανεξάρτητα από αυτήν του περιβάλλοντος. Καλύπτονται από ένα παχύ στρώμα λίπους, το οποίο προσφέρει μόνωση και βοηθά στην κολύμβηση. Τα θωρακικά πτερύγια βοηθούν επίσης στην κολύμβηση, το ουραίο χρησιμοποιείται για ώθηση, ενώ το ραχιαίο προσφέρει ισορροπία μέσα στο νερό.
Στο μεγάλο και καμπύλο μέτωπό τους βρίσκεται το σύστημα ηχοεντοπισμού, ένα είδος σόναρ, με τη βοήθεια του οποίου προσανατολίζονται, εντοπίζουν την τροφή και επικοινωνούν μεταξύ τους. Επίσης, μπορούν και επικοινωνούν με σφυρίγματα, κρότους και ήχους που παράγουν με τα σαγόνια τους. Τα δελφίνια φαίνεται να έχουν αναπτύξει ένα είδος επικοινωνίας, το οποίο οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιήσουν.
Μετά την ηλικία των πέντε ετών είναι ικανά προς αναπαραγωγή και κάθε δύο με τρία χρόνια, έπειτα από κύηση 12 μηνών, γεννούν ένα μικρό, μήκους περίπου 1μ., το οποίο θηλάζει και παραμένει με τη μητέρα του τρία έως έξι χρόνια.
Στις ελληνικές θάλασσες απαντώνται εννέα είδη δελφινιών από ένα σύνολο τριάντα δύο ειδών που παρατηρούνται παγκοσμίως. Από αυτά τα πιο συνηθισμένα είναι τέσσερα: το ρινοδέλφινο (Tursiops truncatus), το ζωνοδέλφινο (Stenella coeruleoalba), το κοινό (Delphinus delphis), και με μικρότερη παρουσία το σταχτοδέλφινο (Grampus griseus). Πολύ πιο σπάνια συναντώνται το Μαυροδέλφινο, η Ψευδοόρκα, η Όρκα το Στενόρυγχο δελφίνι και η μικρή Φώκαινα.
Κίνδυνοι - Απειλές
Κίνδυνοι - Απειλές
Οι φυσικοί εχθροί των δελφινιών είναι ελάχιστοι. Κι όμως τα δελφίνια κινδυνεύουν στη Μεσόγειο καθώς και παγκόσμια. εξαιτίας μιας σειράς ανθρώπινων δραστηριοτήτων:
Η θαλάσσια ρύπανση: Ίσως, ο κυριότερος κίνδυνος για την επιβίωση των κητωδών. Καθώς τα δελφίνια βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών στο σώμα τους. Ένα μεγάλο μέρος αυτών περνάει μέσω του θηλασμού και στις επόμενες γενεές. Μερικοί από τους ρυπαντές είναι τόσο τοξικοί ή συγκεντρώνονται σε τόσο μεγάλες ποσότητες που προκαλούν άμεσο θάνατο. Συχνότερα όμως, εξασθενούν τον οργανισμό, προκαλούν επιπλοκές στην αναπαραγωγή, χρόνιες ασθένειες ή δυσλειτουργίες και κατά συνέπεια απειλούν την επιβίωσή των δελφινιών.
Η τυχαία σύλληψή τους σε αλιευτικά εργαλεία: Η χρήση αφρόδιχτωνκαι το λαθραίο ψάρεμα με δυναμίτιδα ευθύνονται για το θάνατο χιλιάδων δελφινιών και άλλων θαλάσσιων θηλαστικών κάθε χρόνο.
Η υπεραλίευση: Η όλο και μεγαλύτερη απαίτηση του ανθρώπου για τροφή από τη θάλασσα έχει σαν αντίκτυπο την εξάντληση των αλιευτικών πόρων, επηρεάζοντας άμεσα την επιβίωση των δελφινιών. Δελφίνια που πιθανά δυσκολεύονται να εντοπίσουν τροφή, έλκονται από τη λεία που είναι παγιδευμένη στα δίχτυα και δημιουργούν συχνά ζημιές στα αλιευτικά εργαλεία με οικονομικό αντίκτυπο στους αλιείς.
Η εσκεμμένη θανάτωσή τους: Η φαλαινοθηρία ξεκίνησε πριν εκατοντάδες χρόνια. Ένα, ένα τα είδη των μεγάλων φαλαινών αλιεύθηκαν σε σημείο να κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 1986, μετά από συντονισμένες προσπάθειες πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων συμφωνήθηκε η απαγόρευση της φαλαινοθηρίας.. Επίσης, Πολλά είδη δελφινιών αλιεύονται τώρα πιο έντονα σε σχέση με το παρελθόν στην προσπάθεια να αντικατασταθεί το κρέας της φάλαινας στην αγορά, μετά την επίσημη απαγορέυση της φαλαινοθηρίας. Παρόλα αυτά, εκατοντάδες φαλαινών αλιεύονται ακόμα με την δικαιολογία της επιστημονικής έρευνας. Παράλληλα, η ανταγωνιστική σχέση των δελφινιών με τους ψαράδες είναι μια άλλη περίπτωση σκόπιμης θανάτωσης δελφινιών, όπου έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις με χρήση κυνηγετικών όπλων και δηλητηριασμένων ψαριών.
Η υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης: Είδη όπως το ρινοδέλφινο, που ζουν σε παράκτιες περιοχές δέχονται άμεσα τις επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της παράκτιας ζώνης. Μεγάλα έργα όπως η κατασκευή μεγάλων λιμανιών, ιχθυοκαλλιεργειών και η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ισορροπία του της παράκτιας οικοσυστήματος.
Η σκόπιμη σύλληψή τους: Πρόβλημα αποτελεί σε διεθνές επίπεδο η σύλληψη δελφινιών, τα οποία στη συνέχεια τίθενται σε καθεστώς αιχμαλωσίας για ποικίλους λόγους (δελφινάρια, στρατιωτικά πειράματα, κ.ά).
Το δελφίνι ανήκει στην τάξη των κηωδών, όπαι η φάλαινα. Είναι θαλάσσιο θηλαστικό με δόντια (οδοντοκητώδες), όχι ψάρι. Συναντ
Η θαλάσσια ρύπανση: Ίσως, ο κυριότερος κίνδυνος για την επιβίωση των κητωδών. Καθώς τα δελφίνια βρίσκονται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας συγκεντρώνουν μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών στο σώμα τους. Ένα μεγάλο μέρος αυτών περνάει μέσω του θηλασμού και στις επόμενες γενεές. Μερικοί από τους ρυπαντές είναι τόσο τοξικοί ή συγκεντρώνονται σε τόσο μεγάλες ποσότητες που προκαλούν άμεσο θάνατο. Συχνότερα όμως, εξασθενούν τον οργανισμό, προκαλούν επιπλοκές στην αναπαραγωγή, χρόνιες ασθένειες ή δυσλειτουργίες και κατά συνέπεια απειλούν την επιβίωσή των δελφινιών.
Η τυχαία σύλληψή τους σε αλιευτικά εργαλεία: Η χρήση αφρόδιχτωνκαι το λαθραίο ψάρεμα με δυναμίτιδα ευθύνονται για το θάνατο χιλιάδων δελφινιών και άλλων θαλάσσιων θηλαστικών κάθε χρόνο.
Η υπεραλίευση: Η όλο και μεγαλύτερη απαίτηση του ανθρώπου για τροφή από τη θάλασσα έχει σαν αντίκτυπο την εξάντληση των αλιευτικών πόρων, επηρεάζοντας άμεσα την επιβίωση των δελφινιών. Δελφίνια που πιθανά δυσκολεύονται να εντοπίσουν τροφή, έλκονται από τη λεία που είναι παγιδευμένη στα δίχτυα και δημιουργούν συχνά ζημιές στα αλιευτικά εργαλεία με οικονομικό αντίκτυπο στους αλιείς.
Η εσκεμμένη θανάτωσή τους: Η φαλαινοθηρία ξεκίνησε πριν εκατοντάδες χρόνια. Ένα, ένα τα είδη των μεγάλων φαλαινών αλιεύθηκαν σε σημείο να κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 1986, μετά από συντονισμένες προσπάθειες πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων συμφωνήθηκε η απαγόρευση της φαλαινοθηρίας.. Επίσης, Πολλά είδη δελφινιών αλιεύονται τώρα πιο έντονα σε σχέση με το παρελθόν στην προσπάθεια να αντικατασταθεί το κρέας της φάλαινας στην αγορά, μετά την επίσημη απαγορέυση της φαλαινοθηρίας. Παρόλα αυτά, εκατοντάδες φαλαινών αλιεύονται ακόμα με την δικαιολογία της επιστημονικής έρευνας. Παράλληλα, η ανταγωνιστική σχέση των δελφινιών με τους ψαράδες είναι μια άλλη περίπτωση σκόπιμης θανάτωσης δελφινιών, όπου έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις με χρήση κυνηγετικών όπλων και δηλητηριασμένων ψαριών.
Η υποβάθμιση της παράκτιας ζώνης: Είδη όπως το ρινοδέλφινο, που ζουν σε παράκτιες περιοχές δέχονται άμεσα τις επιπτώσεις της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης της παράκτιας ζώνης. Μεγάλα έργα όπως η κατασκευή μεγάλων λιμανιών, ιχθυοκαλλιεργειών και η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν σοβαρές επιπτώσεις στην ισορροπία του της παράκτιας οικοσυστήματος.
Η σκόπιμη σύλληψή τους: Πρόβλημα αποτελεί σε διεθνές επίπεδο η σύλληψη δελφινιών, τα οποία στη συνέχεια τίθενται σε καθεστώς αιχμαλωσίας για ποικίλους λόγους (δελφινάρια, στρατιωτικά πειράματα, κ.ά).
Το δελφίνι ανήκει στην τάξη των κηωδών, όπαι η φάλαινα. Είναι θαλάσσιο θηλαστικό με δόντια (οδοντοκητώδες), όχι ψάρι. Συναντ
Οικολογικά
Σήμερα στα πανάκριβα διαστημικά προγράμματα SETI (Search for Extraterrestial Intelligence) ψάχνουμε για εξωγήινα νοήμονα όντα, ενώ παράλληλα εξοντώνουμε το δεύτερο σε νοημοσύνη πλάσμα του πλανήτη μας. Σε πολλές χώρες είναι ακόμη ελεύθερο το κυνήγι καθώς και οι σφαγές των δελφινιών.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως να εξαφανιστούν τα δελφίνια είναι από τη ρύπανση της θάλασσας. Ο άνθρωπος έχει μεταξύ άλλων απερίσκεπτα χρησιμοποιήσει τη θάλασσα σαν σκουπιδότοπο για τα τοξικά απόβλητα των βιομηχανιών. Θα αναφέρουμε μόνο ένα απλό παράδειγμα που κατά καιρούς έχουν καταγγείλει διεθνείς οικολογικές οργανώσεις:
Υπάρχει μια ουσία που χρησιμοποιείται για την κατασκευή πλαστικού και φελιζόλ, το πολυχλωροδιφαινύλιο. Εχει αποδειχθεί ότι αυτή η ουσία, που αποβάλλεται στις θαλάσσιες περιοχές σε γιγαντιαίες ποσότητες, αποτελεί τον υπ' αριθμόν 1 κίνδυνο για τη ζωή στους ωκεανούς.
Δεκάδες χιλιάδες δελφίνια έχουν εκβρασθεί νεκρά στις ακτές, δηλητηριασμένα από την ουσία αυτή. Και οι αριθμοί ολοένα αυξάνονται.
Στην «πολιτισμένη Δύση» ο Ανθρωπος ο Σοφός τα τελευταία 300 χρόνια τείνει να οδηγήσει τον πλανήτη σε σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή.
Τέλος, κάτι που αναφέραμε παραπάνω, κάτι που εδώ και χρόνια έχει απασχολήσει οικολογικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο:
Η «επιστράτευση» δελφινιών από το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ και η χρησιμοποίησή τους στους πολέμους του Βιετνάμ και του Κόλπου!
Σύμφωνα με πληροφορίες που έχουν διαρρεύσει, τα πειράματα άρχισαν κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, τη δεκαετία του '50, με «αθώες» εντολές και κατέληξαν σε επικίνδυνες πολεμικές αποστολές όπως η εκμάθηση των θηλαστικών να τοποθετούν νάρκες και να παίζουν τον ρόλο των «καμικάζι».
Η νοημοσύνη τους
Τις πιο γνωστές ίσως και εμπεριστατωμένες έρευνες για τα δελφίνια τις έχει κάνει η αμερικανίδα νευροφυσιολόγος δόκτωρ Τζον Λίλι.
Τα αποτελέσματα των ερευνών της έχουν φέρει στο φως πολλά «μυστικά» γύρω από τη συμπεριφορά και τη φύση των δελφινιών.
Η ίδια πιστεύει, απ' ό,τι γράφει στα βιβλία της «Ανθρωπος και δελφίνι» και «Επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και δελφινιού», ότι τα δελφίνια είναι μεν όντα με υψηλή νοημοσύνη, αλλά εντελώς διαφορετικού τύπου απ' αυτή του ανθρωπίνου είδους. Οι έρευνές της προκάλεσαν και το ενδιαφέρον ειδικών του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ, που σκέφθηκαν ότι ένα νοήμον, μη ανθρώπινο υποβρύχιο πλάσμα θα ήταν ο καλύτερος σύμμαχος στους πολέμους του Βιετνάμ και του Περσικού Κόλπου! Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία: όσο περνάει ο καιρός βγαίνουν στην επιφάνεια όλο και περισσότερες πληροφορίες ότι η αμερικανική πολεμική μηχανή όντως χρησιμοποίησε δελφίνια αντί για βατραχανθρώπους σε δύσκολες αποστολές στους δύο αυτούς πολέμους!
Η νοημοσύνη των δελφινιών όμως δεν μπορεί να κριθεί με ανθρώπινα μέτρα.
Οπως λέει και η δόκτωρ Λίλι, «τα δελφίνια δεν χτίζουν, δεν γράφουν, δεν κατασκευάζουν αντικείμενα. Με αυτή την έννοια δεν έχουν νοημοσύνη. Αλλά φανταστείτε τον εαυτό σας γυμνό στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού: πώς θα επιβιώνατε, πώς θα χρησιμοποιούσατε τη νοημοσύνη σας εκείνη τη στιγμή, χωρίς να υπάρχουν τα τεχνητά βοηθητικά μέσα της καθημερινής ανθρώπινης ζωής;».
Η σύγκριση λοιπόν της ανθρώπινης νοημοσύνης με αυτή των δελφινιών δεν έχει κοινό σημείο αναφοράς. Οπως ίσως δεν έχει κοινά σημεία αναφοράς με κάποια εξωγήινη νοημοσύνη, που, κατά πάσα πιθανότητα, αργά ή γρήγορα θα συναντήσει ο άνθρωπος.
Ποιες είναι οι ιδιότητες εκείνες που κάνουν τα δελφίνια να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα θηλαστικά και να κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στη φαντασία και στην καρδιά του ανθρώπου; Και αντιστρόφως, τα δελφίνια είναι ίσως τα μόνα πλάσματα στον πλανήτη μας που, χωρίς το κίνητρο ανεύρεσης ασφάλειας και τροφής, πλησιάζουν από μόνα τους τον άνθρωπο και δεν τρέπονται σε φυγή μόλις τον δουν. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, συμβιώνουν αρμονικά, ακόμη και σήμερα, μαζί του.
Ποιες είναι οι ιδιότητες εκείνες που κάνουν τα δελφίνια να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα θηλαστικά και να κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στη φαντασία και στην καρδιά του ανθρώπου; Και αντιστρόφως, τα δελφίνια είναι ίσως τα μόνα πλάσματα στον πλανήτη μας που, χωρίς το κίνητρο ανεύρεσης ασφάλειας και τροφής, πλησιάζουν από μόνα τους τον άνθρωπο και δεν τρέπονται σε φυγή μόλις τον δουν. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, συμβιώνουν αρμονικά, ακόμη και σήμερα, μαζί του.
Τι είναι αυτό που δημιουργεί αυτή την ισχυρή, αμοιβαία έλξη;
Μήπως αυτή η έλξη που παρατηρείται ανάμεσα στα δύο είδη αντικατοπτρίζει μια χαμένη στο μακρινό παρελθόν εποχή, όταν συμβίωναν αρμονικά μεταξύ τους;
Ο άνθρωπος πάντα έβρισκε στα δελφίνια ανώτερες αρετές, όπως: χάρη, νοημοσύνη, δύναμη, ζωτικότητα, χιούμορ, ανιδιοτέλεια.
Υπάρχουν τόσες ομοιότητες του ανθρώπου με τα δελφίνια,και απο αρχαιοτάτων χρόνων ζούσαν αρμονικά .
Μέχρι που η πρόοδος και η ανεξέλεγκτη χρήση της τεχνολογίας ανέστρεψαν αυτή την ισορροπία .
Και σήμερα κινδυνεύει το είδος των δελφινιών με εξαφάνιση απο τον άνθρωπο.
Εστω και τώρα που φτάσαμε σε αυτό στο σημείο,δεν είναι πολύ αργά να σώσουμε τα δελφίνια,όπως και τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου,
γιατί απο την αρμονική συμβίωση μας με αυτά ,σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες,εξαρτάται η επιβίωση του ανθρώπινου γένους.
google
(2.jpg)
